"IK HAD ER TOCH GEEN TIJD VOOR"
De koning van de trash talkshow een baan als commentator
bij een nieuwsprogramma aanbieden, dat is vragen om
moeilijkheden. En dat is dan ook precies wat er gebeurde toen een
televisiestation in Chicago Jerry Springer vroeg wekelijks zijn
licht te laten schijnen op actuele gebeurtenissen. Springer is de
presentator van het sensationele en zeer populaire praatprogramma
 |
THE SHINING ALS TELEVISIESERIE
Wie zou het ooit in zijn hoofd halen om Stanley Kubricks The
Shining opnieuw te verfilmen? De horrorfilm uit 1980 waarin Jack
Nicholson doordraait als hij een winter in een afgelegen hotel
doorbrengt, staat immers als klassieker te boek. Aan een remake
valt dus weinig eer te behalen, zou je zeggen. Toch is er iemand
die daar anders over denkt. En wel de auteur van het boek waarop
The Shining werd gebaseerd: Stephen King. Naar verluidt is
bestseller auteur altijd bijzonder ongelukkig geweest met de
vrijheden die Kubrick zich in de verfilming heeft veroorloofd.
Voor King reden genoeg om zijn geesteskind te bewerken tot een
zes uur durende miniserie, die afgelopen maand door ABC werd
uitgezonden. In de serie gaat hoofdpersoon Jack (ditmaal vertolkt
door Steven Weber) zijn gezinnetje niet met een bijl te lijf maar
met een croquethamer en bestaat de tuin van het hotel niet uit
een doolhof maar is volgestouwd met heggen in de vorm van
buitenissige beesten. Of dit soort details nu werkelijk de
hoofdmoot uitmaken van Kings kritiek op Kubricks verfilming
zullen we nooit weten. Kubrick wilde de filmrechten van het boek
namelijk slechts aan de auteur terug verkopen op voorwaarde dat
deze zich zou onthouden van commentaar op het werk van de
befaamde regisseur. Kubrick hoeft zich overigens geen zorgen te
maken. King mag dan misschien een begaafd verhalenverteller
zijn, van filmmaken heeft hij geen kaas gegeten: de remake is
gênant slaapverwekkend. In de miniserie wordt elke
plotwending uitentreuren becommentarieerd en uitgelegd, hetgeen
de spanning geheel doodslaat. In elke scene wordt duidelijk dat
King vooral in woorden denkt en niet in beelden. En de
middelmatige Steven Weber kan je geen seconde laten vergeten hoe
geweldig Jack Nicholson in dezelfde rol was.
HOERENLOPERS OP TV
Net als bijvoorbeeld Amsterdam, hebben ook veel Amerikaanse
steden een open televisiekanaal op de kabel. Iedere burger die
een camera kan vasthouden en een paar tientjes neerlegt, kan op
zo'n open kanaal de lokale bevolking kond doen van zijn of haar
ideeën. Deze week is het gemeentebestuur van Kansas City op
haar eigen open kanaal begonnen met een omstreden initiatief.
Kansas City produceert een wekelijks programma waarin de namen en
foto's worden verspreid van vermeende prostituées en hun
klanten. Het idee is dat op zo'n manier de prostitutie wordt
bestreden. Al is het in veel Amerikaanse media dagelijkse
praktijk om de identiteit van verdachten van een misdaad bekend
te maken, dit initiatief gaat nog een stuk verder omdat het
gewraakte televisieprogramma door de overheid is opgezet en uit
publieke middelen wordt bekostigd. De Amerikaanse Burgerrechten
Beweging (ACLU) heeft dan ook felle kritiek. "Kansas City is er
op uit om mensen te straffen die nog niet zijn veroordeeld. De
basisgedachte van de Amerikaanse rechtspraak, namelijk dat men
onschuldig is tenzij het tegendeel in een rechtszaal is bewezen,
wordt hiermee op zijn kop gezet", aldus een woordvoerder van de
ACLU.
KIJKERS TREKKEN MET 3D TV
Traditiegetrouw doen de vier grote televisiezenders van Amerika
in mei hun uiterste best om zo veel mogelijk kijkers te trekken.
In mei worden namelijk de advertentietarieven vastgesteld en die
zijn vanzelfsprekend afhankelijk van de kijkcijfers. Dat levert
de merkwaardige situatie op dat in een periode van enkele weken
alle televisiestations tegelijk hun 'beste' programmering uit de
kast trekken. De stations bieden tegen elkaar op met grote
Hollywoodfilms (Forrest Gump, The Mask), miniseries (een vervolg
op The Godfather, een remake van The Shining) of spectaculaire
slotafleveringen van langlopende series (Roseanne, Married With
Children). Afgezien van deze vertrouwde publiekstrekkers
introduceerden NBC en ABC dit jaar een nieuwe gimmick om de
kijkers te behagen: drie-dimensionale televisie. Beide stations
filmden voor hun meest populaire komedies korte drie-dimensionale
fragmenten. Om van die drie dimensies te genieten moest men zich
overigens wel eerst naar fastfoodketens Wendy's en Little
Ceasar's Pizza begeven voor speciale 3D brilletjes (de twee
stations gebruikten verschillende technologiëen dus moest je
twee verschillende brilletjes op de bank hebben liggen). Alle
spectaculaire programmering ten spijt, is bijna iedereen
ontevreden met deze situatie: de stations omdat ze gedwongen
worden in ‚‚n maand miljoenen dollar te spenderen, de
adverteerders omdat de kijkcijfers die in mei worden gemeten niet
representatief zijn voor de rest van het jaar, en de kijkers
omdat ze al die films, miniseries en slotafleveringen toch niet
tegelijk kunnen bekijken. Slechts het Amerikaanse bedrijf
Nielsen, dat het monopolie heeft op het kijfcijferonderzoek,
vaart er wel bij.
Jeroen van Bergeijk
