ER meets One Flew Over the Cuckoo's Nest filmed by Quentin Tarantino, zo omschrijft New York Magazine de nieuwe televisieserie Wonderland. Het programma speelt zich af in de psychiatrische afdeling van een New Yorks ziekenhuis. In de eerste aflevering zien we een gestoorde man vijf mensen neerschieten. In de Eerste Hulp ligt de dader temidden van zijn stervende slachtoffers. In een moment van helderheid beseft hij wat heeft gedaan en grijpt een injektiespuit om zichzelf daarmee het leven te benemen. Een zwangere psychiater komt toegesneld en probeert de spuit af te pakken, tevergeefs, de naald belandt in haar buik en de ongeboren baby komt te overlijden. In een andere aflevering zien we een jongeman de vingers van zijn moeder opeten, en in volgende toont een vrouw die – a la Psycho – haar man in de douche vermoordt. Inderdaad, Wonderland is een serie van het grote dramatische gebaar. En dat is ook niet verwonderlijk want de man achter Wonderland is Peter Berg, eerder verantwoordelijk voor de ook al weinig subtiele speelfilm Very Bad Things.
Het programma schijnt vooral in New York erg populair te zien. Dat komt waarschijnlijk omdat de serie precies inspeelt op angsten die momenteel onder de gewone New Yorkers leven. De stad recentelijk werd recentelijk geteisterd door een paar mentally disturbed people: vorig jaar werd een jonge vrouw door een gestoorde voor een metrotrein geduwd en een andere vrouw met een stoeptegel de hersens ingeslagen. Dat die angst voor gekken weinig reëel is (statisch gezien begaan geestelijke gestoorden minder misdaden dan ‘gewone’ mensen) maakt daarbij niet veel uit. Het verwondert dan ook niet dat psychiaters de serie maar niks vinden. ,,De mensen die echt gek (en ik heb een hekel aan dat woord) zijn, zijn de producenten van deze serie. Het zijn programma's als deze die de mythen over geestelijk zieken doen voortduren en discriminatie van deze groep in de hand werken", aldus de voorzitter van de Amerikaanse vereniging van psychiaters. Naar verluidt haalt televisiezender ABC de serie een dezer dagen van de buis.
Jeroen van Bergeijk
