Hij was al een tijdje klaar, maar dit weekend werd de trans-Sahara snelweg dan toch echt officieel geopend. Tenminste het deel dat door Mauretanie loopt. Is het avontuur dan nu echt afgelopen? Tuurlijk niet. In het niemandsland tussen de Westeljke Sahara en Mauretanie moet je nog steeds door het zand rijden en een stuk asfalt maakt de pret er echt niet minder op. Lees Mijn Mercedes is niet te koop er maar op na.
Het gebeurt niet elke dag dat je in de gedachtenwereld van een staatssecretaris verkeert. Pieter van Geel (VROM) opende zijn speech op de Afrikadag van de Evert Vermeer stichting met een citaat uit mijn boek (en niet boekJE, maar dat terzijde). Leuk. Ik ben het alleen niet helemaal met Van Geel eens. In Nederland vinden we dat je afval niet naar de Derde Wereld mag exporteren. Als je dat wilt moet je een vergunning aanvragen en die is terecht moeilijk te verkrijgen. Het dumpen van onze troep in de Derde Wereld is vanzelfsprekend een zeer kwalijke zaak. Exporteer je afval …
Was ik met alle drukte rond mijn boek nog vergeten te linken naar mijn gesproken uitzicht, de opening van De Avonden op 12 april. Luister hier, ik zit direct aan het begin. Het belangrijkste heb ik overigens verzuimd te vertellen: dat het geboortehuis van Reve 100 meter verderop staat. Het enige excuus dat ik kan aanvoeren is dat de volksschrijver nog niet was overleden toen Gijsbert van der Wal het uitzicht kwam opnemen.
Dat wordt goed bekeken: Goedemorgen Nederland, het favoriete tv-programma van mijn moeder. Zelf vind ik het wel plezierig de dag tv-loos te beginnen, ik had het dus nog nooit gezien. Brecht bleek een oude vriendin van G., die in het dankwoord staat, dus we hadden iets om over te praten. Ik werd toch wel knap zenuwachtig toen de regisseur begon af te tellen en ik dacht als ik nu in mijn neus ga peuteren, sta ik voor het ganse land te kakken. Ik moest iets vertellen over een foto waar ik op stond, maar ik kon de foto niet zien, …
M. stuurde een mailtje waar ik zeer van opvrolijkte: “K. begon met een paar bladzijdes in je boek, en kon niet meer stoppen. Ze is nu op een kwart en verheugt zich op de rest. Ik citeer: Het leest heel snel, maar (op verbaasde toon) het is toch niet oppervlakkig. Zeg Jeroen maar dat het leest als een trein.”