Dat wordt goed bekeken: Goedemorgen Nederland, het favoriete tv-programma van mijn moeder. Zelf vind ik het wel plezierig de dag tv-loos te beginnen, ik had het dus nog nooit gezien. Brecht bleek een oude vriendin van G., die in het dankwoord staat, dus we hadden iets om over te praten. Ik werd toch wel knap zenuwachtig toen de regisseur begon af te tellen en ik dacht als ik nu in mijn neus ga peuteren, sta ik voor het ganse land te kakken. Ik moest iets vertellen over een foto waar ik op stond, maar ik kon de foto niet zien, dus zei ik dat ik de foto niet kon zien. Achteraf blijkt dan dat dat het moment is dat iedereen is bijgebleven, terwijl ik zelf wel door de grond had willen zakken. Je kunt het hier terugzien (ikke begin na 10 minuten). Ik merk trouwens ook dat ik steeds meer op mijn vader ga lijken, kijk zelfs over mijn bril heen, wat hij ook altijd doet, en best wel irritant is.
